Sevgi Karakuş

Yerdeyim Kusur doluyum Yetiş imdadıma Sesimden öp beni, uyutma! Yeniden başlamalıyım bu dinlenmiş dünyaya

kimi ölür kime ölür bilemedim.. çek desem şu menevişli hayalini binlerce bahardan kaçmış

Terk edilmiş bir çağın plastik huyları var üstümde kaçıyorum yerimi arar gibiyim bir kuş tünemiş adımlarıma; zifiri ve biçare uyanmalarım...

Biliyorum tanrım kahvelerin telvesinde yaralarını arıyor artık insanlar Kokusunda yeşeren hüzün sesleri biraz derin biraz kırık Öyle...

Kiralık dargınlıklar biriktirmeye adanmış sabahlar ki Göz kenarından bakıyorum alacalı vedalara, Oysa hepimiz kimliksiz bir bakışla adaş...

Biraz gökyüzü, biraz yağmur, biraz biraz deniz, şiirler ve radyolar, kuşlar ve atlar... Bir şeylerin anlamlı olduğu zamanları yakalamak...