Bazı sessizlikler vardır, kelimelerden daha ağırdır. Duyulmazlar ama yankıları yürekten geçerken titreşimler bırakır, derin çatlaklar açar iç duvarlarında hayatın. Ne bir çığlıkla kırılırlar ne de bir gülüşle onarılırlar.

Bazen insan bir aynanın karşısına geçer ve yalnızca yüzünü değil, zamanla şekillenen iç dünyasının fay hatlarını da görmeye başlar. Aynadaki o yansıma, sadece fiziksel bir görüntü değil, geçmişin gölgeleriyle örülü bir hatıradır.

Her yerden ölüm sesi geliyor dedi annem... Ben bir gemideyken Unuttuğum bütün soruları anımsadım  Ölüm siyahıydı sabahın  Kırk gün kırk gece yas